ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪಾಡಿಗೆ ನಾನು ಲ್ಯಾಪ್ ಟಾಪ್ ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ೩ ವರುಷದ ಮಗಳು ಹಾಲ್ ನಲ್ಲಿ ಆಟಿಕೆಗಳೋಂದಿಗೆ ಆಡುತಿದ್ದಳು. ಮಡದಿ ಯಥಾರೀತೀ ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದ್ದಳು. ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ತನ್ನಪಾಡಿಗೆ ತಾನು ಎಂಬಂತೆ ದೇವರ ಆಟ ನಡೆದಿತ್ತು. ಬಹುಷಹ ದೇವರಿಗೆ ಬೋರ್ ಆಯಿತು ಅಂತ ಕಾಣುತ್ತೆ. ಒಂದು ಗುಗ್ಲೀ ಎಸೇದ.
ನನ್ನ ಮಗಳು ಎಲ್ಲಾ ಆಟಿಗೆ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಹಾಲ್ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಎಸೆಯತೊಡಗಿದಳು. ಏರಡೇ ನಿಮಿಷ ಅಸ್ಟೇ, ಹಾಲ್ ಆಟಿಗೆಯಿಂದ ತುಂಬಿಹೋಯಿತು.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಿಂದ ಮಾತು ಕೇಳಿಸತೋಡಗಿದವು. ಅಸ್ಪಸ್ಟವಾಗಿದ್ದರು, ಏನು, ಯಾಕೆ ಅನ್ನೊದು ಗೋತ್ತಾಗುವಷ್ಟು ದೇವರು ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಬುದ್ದಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದ, ಹಾಗೆಯೇ, ಶರೀರದಲ್ಲಿ ಆಲಶ್ಯವನ್ನೂ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ, ಮೌಸ್ ಮೇಲೆ ಕೈಯಾಡಿಸುತ್ತ ಕೂತೆ.
ಈಗ ಮಾತುಗಳು ಸ್ಪಸ್ಟವಾಗಿ ಕೇಳ ಹತ್ತಿದವು. ನನ್ನವಳು ಅಡುಗೆ ಮನೆಯಿಂದ ಹಾಲ್ ಗೆ ಬಂದಳೆಂದು ಕಾಣುತ್ತೆ.
"ಏಸ್ಟು ಹೇಳಿದರೂ ಅಸ್ಟೇ, ಯಾವಗಲೂ ಶಿಸ್ತು ಇಲ್ಲಾ, ಏಲ್ಲಿಬೇಕಾದಲ್ಲಿ ಏಸಿಯೋದು, ಸ್ವಲ್ಪೂ ನೀಟಾಗಿ ಇಡೋದಿಲ್ಲ.." ನನ್ನವಳ ದ್ವನಿ ಏರತೋಡಗಿತು. ಆದರೇ ನನ್ನ ಮಗಳು ಏನು ಕೇಳಿಸಿಲ್ಲ ಅನ್ನುವಂತೆ, ಆಟಿಗೆ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಬೀಸಾಕುತ್ತಿದ್ದಳು.
ನನ್ನವಳ ದ್ವನೀ ಇನ್ನೂ ಜೋರಾಯಿತು, "ಒಂದು ಸಾವಿರ ಸಾರಿ ಹೇಳಿದ್ದೀನೀ, ಅಂದರೂ ಇನ್ನೂ ಹಂಗ ಇದ್ದೀ..."
ದೇವರು ಗಂಡಸರೀಗೆ, ಕಣ್ಣು ರೆಪ್ಪೇಗಳ ಹಾಗೆ ಕಿವಿ ಮುಚ್ಚುವಂತ ಕಿವಿರೆಪ್ಪೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರೆ? ..ಹುಚ್ಚು ಯೋಚನೆಯೊಂದು ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಸುಳಿಯಿತು...
ಭಗವಂತ ಈ ಸಾರಿ "ದೂಸ್ರಾ" ಎಸೆದಾ...
ನಾನು, ನನ್ನವಳಿಗೆ, "ನೀ ಎಷ್ತು ಹೇಳಿದರೂ, ನಿನ್ನ ಮಗಳು ಏನು ಕೇಳದಂಗ ಯಾಕ ಕೂತಾಳ ಹೇಳು ನೋಡಣ" ಅಂದೆ.
ಅದಕ್ಕೆ ನನ್ನವಳು ಯಾಕೇ ಅಂತ ಹುಬ್ಬು ಮೇಲಕ್ಕೇರಿಸಿ ಕೇಳಿದಳು ಮಾತಾಡದೆ.
"ಆ ಮಾತು ಯಾವತ್ತಿಗೂ ನನಗ ಅಲ್ಲನೂ ನೀ ಹೇಳೋದು? ಅದಕ್ಕ ಅಪ್ಪನೀಗೆ ಆ ಮಾತುಗಳು ಅಂತ ಅಂದಕೋಂಡಾಳ", "ನೀನು, ಮುಂದಿನಸಾರಿ ಬಯ್ಯುವ ಮುಂದ, ಹೆಸರು ಹೇಳಿ ಬಯ್ಯಿ ಅಂದರ ಗೊತ್ತಾಗದತ.."
ಅಸ್ಟೆ. ನನ್ನವಳ ಸೂಜಿ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಕಣ್ಣು, ಅಗ್ಗಿಸ್ಟಿಗೆಯ ಕೆಂಡಮಂಡಲವಾಯಿತು. ಸೀದಾ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರಕ್ಕೆ ಬಂದಳು.
ಅಯ್ಯೋ ಭಗವಂತಾ, "ಕಿಟ್ಟ ಮಾತಾಡಿ ಕೆಟ್ಟ" ಅಂದುಕೊಂಡೆ, ಮುಂದಿನ ಅನಾಹುತಗಳಿಗೆ ಕಾರಣಭೂತನಾದೆ.
--**--
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment